ومن كتاب له عليه السلام

إلى الاَشعث بن قيس عامل أذربيجان وَإِنَّ عَمَلَكَ لَيْسَ لَكَ بِطُعْمَةٍ وَلكِنَّهُ فِي عُنُقِكَ أَمَانةٌ، وَأَنْتَ مُسْتَرْعىً لِمَنْ فَوْقَكَ، لَيْسَ لَكَ أَنْ تَفتَاتَفِي رَعِيَّةٍ، وَلاَ تُخَاطِرَ إِلاَّ بِوَثِيقَةٍ، وَفي يَدَيْكَ مَالٌ مِنْ مَالِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ، وَأَنْتَ مِنْ خُزَّانِهِحَتَّى تُسَلِّمَهُ إِلَيَّ، وَلَعَلِّي أَلاَّ أَكُونَ شَرَّ وُلاَتِكَلَكَ، وَالسَّلاَمُ

نامه‏ امام عليه السلام‏به‏«اشعث‏بن قيس‏»فرماندار آذربايجان [1]

فرماندارى براى تو وسيله آب و نان نيست،بلكه امانتى است كه در گردنت تونيز بايد مطيع ما فوق باشى.

درباره رعيت‏حق ندارى استبداد بخرج دهى!در مورد بيت المال بهيچ‏كارى جز با احتياط و اطمينان اقدام مكن!اموال خدا در اختيار تو است،و تويكى از خزانه‏داران او هستى كه بايد آنرا بدست من بسپارى،و اميد است من‏رئيس بدى براى تو نباشم(و السلام)

توضيحها

[1]اين نامه را امام(ع)پس از پايان جنگ‏«جمل‏»و ورود بكوفه به‏«اشعث‏بن قيس‏»نوشته،و طبق آنچه در كتاب‏«صفين‏»نوشته‏«نصر ابن مزاحم‏»آمده‏قسمتى از آغاز نامه را«شريف رضى‏»حذف نموده است.در پايان اين نامه آمده‏است كاتب نامه‏«عبيد الله بن ابى رافع‏»است كه در ماه شعبان سال‏36 آن رانگاشته.و اين نامه را وسيله‏«زياد بن مرحب همدانى‏»فرستاده است.

«ابن عبد ربه‏»در كتاب‏«عقد الفريد»جلد3 صفحه 104 و«ابن قتيبه‏»در كتاب‏«الامامة و السياسة‏»جلد 2 صفحه 91 مختصر تر از آنچه‏«نصر بن مزاحم‏»آورده‏آنرا نقل كرده است.(مصادر نهج البلاغه جلد3 صفحه 202 و شرح ابن ميثم‏جلد 4 صفحه 350) .