ﻣﻨﺘـــــــﻈَﺮ کیﺴﺖ؟
کﻠﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻇﺎﺀ، ﺍﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮﻝ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ «ﺍﻓﺘﻌﺎﻝ» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ کﺸیﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ کﻪ ﺩیﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩیﮕﺮ، کﺴﻰ کﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﺘﻈِﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺭﻭﺩﺵ کﺸیﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻥ کﺴﻰ کﻪ ﺑﺎیﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺶ ﺑﻮﺩ، ﭼﻨیﻦ ﻣﻌﺮّﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻈیﻢ ﺣﺴﻨﻰ ﺭﻭﺍیﺖ ﻣﻰ کﻨﺪ کﻪ ﺑﺮ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤّﺪ ﺗﻘﻰ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﺆﺍﻝ کﻨﻢ کﻪ ﺁیﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ یﺎ کﺴﻰ ﻏیﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ؟
کﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ، کﺴﻰ کﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻏیﺒﺘﺶ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑکﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ کﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺳﻮّﻣیﻦ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ کﺴﻰ کﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺒﻮّﺕ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮔﺮﺩﺍﻧیﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺩﻧیﺎ ﺟﺰ یک ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻗیﺎﻡ کﻨﺪ ﻭ ﺯﻣیﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ کﻪ ﺁکﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﻤﺎیﺪ. » (1)
ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺣﺪیﺚ یﺎﺩ ﺷﺪﻩ، ﺩﺭ ﻋﺼﺮ کﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﺗکﻠیﻒ ﻏیﺒﺖ، ﺁﻥ کﻪ ﺑﺎیﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻭ کﺸیﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ.
ﺣﺎﻝ ﺍیﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ کﻪ ﭼﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ «ﻣﻨﺘﻈَﺮ» ﮔﻮیﻨﺪ؟! ﺻﻘﺮﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺩﻟﻒ ﮔﻮیﺪ:
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻮﺍﺩﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﭘﺮﺳیﺪﻡ کﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ [ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴکﺮﻯ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ]ﭼﻪ کﺴﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﺍیﺸﺎﻥ ﭼﻨیﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻗﺎﺋﻢ، ﺑﻪ ﺣﻖّ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ. »
ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪ! ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﮔﻮیﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
«ﺯیﺮﺍ ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧکﻪ یﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺑیﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍکﺜﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪیﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺘﺶ ﻣﺮﺗﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﻗیﺎﻡ کﻨﺪ».
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻈَﺮ ﮔﻮیﻨﺪ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﺯیﺮﺍ ﺍیّﺎﻡ ﻏیﺒﺘﺶ ﺯیﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺪّﺗﺶ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ، ﻣﺨﻠﺼﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻗیﺎﻣﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺷکّﺎکﺎﻥ، ﺍﻧکﺎﺭﺵ کﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨکﺮﺍﻥ، یﺎﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺀ ﻧﻤﺎیﻨﺪ ﻭ ﺗﺴﻠیﻢ ﺷﻮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﻧﺠﺎﺕ یﺎﺑﻨﺪ. » (2)
ﺁﺭﻯ، ﺭﻣﺰ ﺍیﻨکﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺎﻣیﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ کﻠﺎﻡ ﭘﺎک ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻋﻠیﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺑیﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺁﻥ ﺍیﻨکﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻣﺨﻠﺼﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻗیﺎﻡ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏیﺒﺖ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺍﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍیﻦ ﻋﻘیﺪﻩ ﭘﺎک ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍیﺸﺎﻥ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺍ ﺭﺳیﺪﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧیﺰ ﺗﺴﻠیﻢ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻭیﻨﺪ.
--------------------------------
-انتظار از دیدگاه روایات اهل بیت علیهم السلام
1) کﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪیﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻨﻌﻤﻪ، ﺝ 2، ﺏ 36، ﺹ 7، ﺡ 1.
2) ﻫﻤﺎﻥ، ﺑﺎﺏ 38، ﺹ 72، ﺡ 3.
-انتظار از دیدگاه روایات اهل بیت علیهم السلام