يا ا يها الرسول بلغ ما ا نزل ا ليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت

رسا لته و اللّه يعصمك من الناس )مائده :67)

اى پيامبر، آنچه را از پروردگارت بر تو فرود آمده است به مردم برسان واگر نرسانى

رسالت خداى را بجا نياورده اى ؛وخداوند تو را از گزند مردم حفظ مى كند

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

امروز، دين شما را كامل كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آيين (جاودان) شما پذيرفتم.

در اين روز بود كه كفار مايوس شدند و پرچم دين اسلام و شعار لا اله الا الله براي هميشه پابرجا ماند:

الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ

يكى از مهمترين و داغترين جريانهاى فكرى و عقيدتى در دوران امام هادى - عليه السلام - جنجال و كشمكش شديد بر سر مخلوق بودن يا مخلوق نبودن قرآن بود.

گروه «معتزله» كه عقل گراى افراطى بودند و در مسائل عقيدتى كند و كاو عقلى بيش از حدى مى‏كردند، مسئله «مخلوق» و «حادث» بودن قرآن را در ارتباط با صفات خدا مطرح كردند و با «قديم» بودن قرآن كه گروه «اشاعره» و اهل حديث از آن جانبدارى مى‏كردند، به مخالفت برخاستند و درگيرى بين طرفداران اين دو بينش اعتقادى رخ داد. ادامه مطلب....

سفارشي از امام هادي(عليه السلام) در تبيين ريشه بدبياري هاي ما

يكي از اموري كه بين مردمان از اقشار مختلف رواج دارد اين است كه گاهي ديده

مي شود كه اشيائي را مورد مذمت و سرزنش قرار مي دهند كه موجب تأمل و

تفكر است. به طور مثال بسيار مي شنويم كه برخي مي گويند "امروز روز بدي

براي من بود" يا "امسال سال بد بياري بود" هم چنين كلمه روزگار را زياد مي بينيم

كه مورد حمله قرار مي دهند و مي گويند: "عجب روزگاري است؟! در روزگار بدي

قرار گرفته ايم" حتي بالاتر از اين جملات

.

  خودخواهي عامل دشمني

امام هادي(ع):

  
مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُونَ عَلَيْهِ.

هركس ازخود راضي باشد خشم ديگران براو بسيار گردد.

 بحارالانوار ،ج69،ص316

‌

                                                           ويژگي‏هاي‏ اخلاقي‏ امام ‏هادي   (ع)

امام هادي نمونه‏اي از انسان كامل و مجموعه سترگي از اخلاق اسلامي بود. «ابن شهر آشوب» در اين باره مي‏نويسد:
« امام هادي خوش‏خوترين و راست‏گوترين مردم بود. كسي كه او را از نزديك مي‏ديد، خوش برخوردترين انسان‏ها را ديده بود و اگر آوازه‏اش را از دور مي‏شنيد ، وصف كامل‏ترين فرد را شنيده بود. هرگاه در حضور او خاموش بودي، هيبت و شكوه وي تو را فرا مي‏گرفت و هرگاه اراده گفتار مي‏كردي، بزرگي و بزرگواري‏اش بر تو پرده در مي‏انداخت. او از دودمان رسالت و امامت و ميراث‏دار جانشيني و خلافت بود و شاخساري دل نواز از درخت پربرگ و بار نبوت و ميوه سرسبد درخت رسالت ...» شبانگاه به سجده و ركوع مي‏افتاد و با صدايي محزون و غمگين مي‏گفت: خداوندا، اين گناهكار پيش تو آمده و اين نيازمند به تو روي آورده، خدايا، رنج او را در اين راه بي‏پاداش مگذار! بر او رحمت آور و او را ببخش و از لغزش‏هايش درگذر» در ساده زيستي الگو بود «از دنيا چيزي در بساط زندگي نداشت. بنده‏اي وارسته از دنيا بود. در آن شبي كه به خانه‏اش هجوم آوردند، او را تنها يافتند با پشمينه‏اي كه هميشه بر تن داشت و خانه‏اي كه در آن هيچ اسباب و اثاثيه چشم‏گيري ديده نمي‏شد. كف خانه‏اش خاك‏پوش بود و بر سجاده حصيري خود نشسته، كلاهي پشمين بر سر گذاشته و با پروردگارش مشغول نيايش بود».
سبط بن جوزى درباره زهد امام مى گويد: امام على هادى كمترين ميل و گرايشى به دنيا نداشت و هميشه ملازم مسجد بود، هنگامى كه خانه اش را بازرسى كردند، جز قرآن ، كتب دعا و چند كتاب علمى در آن چيزى نيافتند.

  خصوصيت شيعيان علي

شِيعَةُ عَليٍّ المُتَباذِلونَ في وِلايَتِنا، المُتَحابَّونَ في مَوَدَّتِنا.

 شيعيان على سلام الله عليه كسانى هستند كه در راه دوستى ما مال خود را به يكديگر مى بخشندودر پرتو محبّت ما يكديگر را دوست مى دارند.

خصال،ج2،ص397

شرمسارى دشمن در كنار كعبه

در سالى كه امام محمّد باقر جهت زيارت خانه خدا وارد مكّه معظّمه شده بود، پس از طواف ، در گوشه اى از حرم نشست و مردم بسيارى جهت پرسش مسائل خود اطراف حضرت اجتماع كرده بودند.
در همان سال هشام بن عبدالملك نيز به همراه برخى از اطرافيان خود، كه از آن جمله نافع - غلام عمربن خطّاب - بود، وارد مسجدالحرام شدند.
نافع با ديدن امام ، از هشام بن عبدالملك پرسيد: اين شخص كيست كه مردم اين چنين اطراف او گرد آمده اند؟
هشام گفت : او ابو جعفر، محمّد بن علىّ است .
نافع گفت : نزد او مى روم و سؤ الى از او مى نمايم ، كه جواب آن را فقط پيامبر و يا وصىّ او مى داند؛ و هشام موافقت كرد.
پس نافع نزديك آمد و در جمع افراد نشست و سپس گفت : من تورات و انجيل و زبور و فرقان را خوانده ام ؛ و تمام معارف و احكام حلال و حرام را مى شناسم .
ادامه دارد...
اكنون آمده ام تا مسائلى را سؤ ال كنم كه جواب آن تنها نزد پيامبر، يا وصىّ او، يا پسر پيامبر خواهد بود.
امام فرمود: آنچه مى خواهى سؤ ال كن .
نافع گفت : بين حضرت عيسى و حضرت محمّد چه مقدار زمان فاصله بوده است؟
حضرت فرمود: جواب آن را طبق عقيده شما پاسخ گويم ، يا طبق نظر خودم بيان كنم ؟
نافع گفت : هر دو جواب را بفرما.
امام فرمود: بنابر نظريّه ما اهل بيت ، فاصله آن به مقدار پانصد سال ؛ ولى بنابر نظريّه شما ششصد سال فاصله بود.
نافع گفت : يابن رسول اللّه! سؤالى ديگر مطرح نمايم ؟
حضرت فرمود: آنچه مى خواهى مطرح كن .
گفت : خداوند متعال از چه وقت بوده است ؟
امام محمّد باقر فرمود: بگو چه وقت نبوده است، تا پاسخ تو را بيان كنم؛ و سپس افزود: منزّه است خداوندى كه قبل از هر چيزى بوده و بعد از هر چيزى خواهد بود، نه شريكى دارد و نه فرزندى ، او تنها و بى مانند است .
سپس نافع نزد هشام آمد و گفت: به راستى او عالم ترين مردم و همانا او فرزند رسول خدا است.

احتجاج طبرسى : ج 2، ص 178، ش 205.

شهيدان خدا « شهادت امام باقر عليه السلام »
  ووَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ
و چه بسيار پيامبرانى كه همراه او توده‏هاى انبوه كارزار كردند و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد سستى نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم [دشمن] نگرديدند و خداوند شكيبايان را دوست دارد
تاريخ انبيا همراه با مبارزه است. «وكايّن...»
هنگام احساس ضعف، از زندگى رادمردان تاريخ و مقاومت آنان درس بگيريد. «و كايّن من نبىّ»
جنگ و جهادى حقّ است كه زير نظر رهبر الهى باشد. «قاتل معه»
تعداد مجاهدان عالم و عارف در تاريخ بسيار است. «كايّن...ربيّون كثير»
گرچه همه‏ى مجاهدان عزيزند، ولى رزمندگان عارف و عالم حساب ديگرى دارند. «ربّيّون»
ايمان به خدا، سرچشمه‏ى مقاومت است. «ربّيّون... فما وهنوا»
آنچه به انسان روحيّه مى‏دهد و تحمّل مشكلات را آسان مى‏كند، در راه خدا بودن آنهاست. «فى سبيل اللّه»
فشارها، مردان خدا را وادار به تسليم نمى‏كند. «وما استكانوا»
هر چند در بدر پيروز شديد، ولى راه آينده‏ى شما مسلمانان، راه جهاد و مبارزه است، پس بايد صبور و مقاوم باشيد. (با توجّه به آيات قبل و بعد)
رزمندگانِ بصير، نه از درون روحيّه خود را مى‏بازند؛ «فما وهنوا» و نه توان رزمى خود را از دست مى‏دهند؛ «وما ضعفوا» و نه در اثر فشارها تسليم مى‏شوند. «و ما استكانوا»
انجام وظيفه و پايدارى بر حقّ مهم است، پيروز بشويم يا نشويم. آيه مى‏فرمايد: «واللّه يحبّ الصابرين» و نفرمود: «يحبّ الفاتحين»

آ يه شماره 146  از سوره مباركه آل عمران
 

از اميرمؤمنان(ع) روايت شده كه فرمودند: «رسول خدا(ص) فرمودند: «هر كس بميرد در حالي كه امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهليّت از دنيا رفته و به خاطر اعمالي كه در جاهليّت و اسلام انجام داده، مورد مؤاخذه قرار مي‌گيرد».»

از اين حديث، اثبات مي‌گردد كه امامت اهل بيت(ع) ميزان و جدا كنندة جاهليّت از اسلام است. بنابراين هر كس به امامت حقّة آنان در قالب امامت دوازده امام پس از رسول خدا(ص) معترف نباشد، از اهل جاهليّت است. اين موضوع حتّي در مورد كسي كه به امامت همة آنها اقرار، امّا فقط يكي از آنان را آن گونه كه موافق ترتيب الهي تصريح شده براي پيامبر بشير و نذير، محمّد بن عبدالله(ص)، منكر شود، نيز صادق است.

هر كس كه امام اين زمان را كه همان مهدي منتظر(عج) است، نشناخته باشد، از اهل جاهليّت بوده و در نتيجه منكر دعوت او و از اهل آتش است.

منظر سوم

فَاَظْهِرِ الّلهُمَّ لَنا وَلِيَّكَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِيِّكَ الْمُسَمّي بِاسْمِ رَسُولِكَ حَتّي لا يَظْفَرَ بِشَيْء مِنَ الْباطِلِ اِالّا

مَزَّقَهُ، وَيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُحَقِّقَهُ، وَاجْعَلْهُ اَللّـهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِكَ، وَناصِراً لِمَنْ لا يَجِدُ لَهُ ناصِراً

غَيْرَكَ، وَمُجَدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ اَحْكامِ كِتابِكَ، وَمُشَيِّداً لِما وَرَدَ مِنْ اَعْلامِ دينِكَ وَسُنَنِ نَبِيِّكَ صَلَّي اللهُ

عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَاجْعَلْهُ اَللّـهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِن بَأسِ الْمُعْتَدينَ، اَللّـهُمَّ وَسُرَّ نَبِيَّكَ مُحَمَّداً صَلَّي اللهُ

عَلَيْهِ وَآلِهِ بِرُؤْيَتِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ عَلي دَعْوَتِهِ،  وَارْحَمِ اسْتِكانَتَنا بَعْدَهُ، اَللّـهُمَّ اكْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هذِهِ

الاُْمَّةِ بِحُضُورِهِ، وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ، اِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً وَنَراهُ قَريباً، بِرَحْمَتِـكَ يـا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

اَلْعَجَلَ الْعَجَلَ يا مَوْلايَ يا صاحِبَ الزَّمانِ.

اهميّت كمك به همسر

اميرالمومنين (ص)فرمود: روزى حضرت فاطمه زهرا (س)مشغول پختن غذا بود، من نيز در تميز كردن مقدارى عدس به او كمك مى كردم.
در همين حال پيامبر اسلام (ص)وارد منزل شد؛ و پس از آن كه فاطمه زهرا را كنار اجاق آتش مشغول پختن غذا ديد؛ و نيز مرا در حال كمك به او مشاهده كرد، فرمود:
اى ابوالحسن! سخنم را گوش كن ؛ و توجّه داشته باش كه من سخنى نمى گويم مگر آن كه خداوند مرا به آن دستور داده باشد.
سپس افزود: هر مردى كه همسرش را در اداره امور منزل ، يارى و كمك نمايد، به تعداد هر موئى كه در بدن دارد، ثواب يكسال عبادت نماز و روزه برايش ثبت مى گردد؛ و همچنين خداوند ثواب صابرين را به او عطا مى نمايد.
و هركس همسر و عيال خود را در كارهاى مربوط به منزل كمك و مساعدت نمايد و بر او منّت نگذارد، خداوند نام او را در ليست شهداء و صدّيقين ثبت مى نمايد و سپس فرمود: بدان كه يك ساعت خدمت در منزل، بهتر از يك سال عبادت مستحبّى است . لذا هر مردى كه بدون منّت به همسر خود خدمت كند، همانا او در سراى محشر بدون حساب داخل بهشت مى گردد.
و خدمت به همسر، كفّاره گناهان كبيره مى باشد؛ و موجب خاموشى خشم و غضب خداوند و ازدياد حسنات و ترفيع درجات خواهد بود.
حضرت رسول (ص)، در پايان فرمود: اى ابوالحسن ! اين را هم بدان كه كسى به همسر و عائله خود كمك نمى كند مگر آن كه نسبت به مبداء و معاد معتقد باشد و نيز هدفش جلب رضايت خداوند و سعادت دنيا و آخرت باشد.

مستدرك الوسائل : ج 13، ص 48، ح 2، جامع الا خبار ص 102، بحار الا نوار: ج 104، ص 132، ح 1.

  تاج پادشاهي

امام سجاد (ع)

مَنْ زَوَّجَ لِلَّهِ وَ وَصَلَ الرَّحِمَ- تَوَّجَهُ اللَّهُ بِتَاجِ الْمُلْكِ يَوْمَ الْقِيَامَة.

 هركس براي خداوند كسي را همسردهد و صله رحم كند خداوند روز قيامت تاج پادشاهي بر سراو مي نهد.

پيمان ازدواج « ازدواج حضرت علي عليه السلام و حضرت زهرا سلام الله عليها »

 وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ

عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ

اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ

بى‏همسران خود و غلامان و كنيزان درستكارتان را همسر دهيد اگر

تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بى‏نياز خواهد كرد و خدا

گشايشگر داناست

آيه شماره 32  از سوره مباركه النور

  تابش نور دردل مومن

 
فإذا عَمِلَ المُؤمنُ عَمَلاً نارَ في قَلبِهِ نُورٌ. 

  پس هر گاه مؤمن عملى انجام دهد، در دلش نورى تابيدن مى گيرد.

كنزالعمال ، ج 3، ص 419

بهترين آرزو   

ربيعه پسر كعب مى گويد: روزى پيغمبر خدا(ص) به من فرمود:
ربيعه ! هفت سال مرا خدمت كردى ، آيا از من پاداش نمى خواهى ؟
من عرض كردم :يا رسول الله ! مهلت دهيد تا فكرى در اين باره بكنم .
فرداى آن روز محضر رسول خدا (ص)رفتم ، فرمود:
ربيعه حاجتت را بخواه !
عرض كردم :از خدا بخواه مرا همراه شما داخل بهشت نمايد.
فرمود:اين درخواست را چه كسى به تو آموخت ؟
عرض كردم :هيچ كس به من ياد نداد، لكن من فكر كردم اگر مال دنيا بخواهم كه نابود شدنى است و اگر عمر طولانى و فرزندان بخواهم سرانجام آن مرگ است .
در اين وقت پيغمبر(ص) ساعتى سر بزير افكند، سپس ‍ فرمود:
اين كار را انجام مى دهم ، ولى تو هم مرا با سجده هاى زياد كمك كن و بيشتر نماز بخوان .

بحار، ج 69، ص 407.